అలసి ఇంటికి వచ్చి కలిసి వండుకున్నాం ...
పెద్దవాళ్ళం అనుకున్నా, కాదు, కలిసి పెరిగాం ..
గమ్యం లేని ప్రయాణాలు, కలిసి పాడుకున్నాం ...
భవిష్యత్తు మీద ఆశ , కలిసి చదువుకున్నాం..
సమాజం చేసిన ఎగతాళికి కలిసి నవ్వుకున్నాం ...
లోకం వేసిన అడ్డుగోడల్ని కలిసి దాటాం...
సొంత వాళ్ళు పెట్టిన ఆంక్షలకు కలిసి పోరాడాం ...
నిస్సహాయపు రోజుల్లో కలిసి ఏడ్చామ్..
విహార యాత్ర లో కలిసి ఈదాం ...
అర్ధనారీశ్వరులు అని ఎందరో కొనియాడినా ...
భారతీయుడు couple అని ముద్దుగా పిలిచినా ...
ఈ విరహాన్ని మాత్రం తప్పించుకోలేకపోయాం..
నీ భుజం పై తల పెట్టుకుని పడుకునే రోజు
నీ కళ్ళల్లో కళ్ళు పెట్టి చూసే రోజు..
నీ చేతిలో చేయి వేసి మాట్లాడే రోజు ..
రేపేనేమో అని ఆశతో ఎదురుచూస్తున్నా ...
ఇది దేవుడు ఆడుతున్న ఆటలో భాగమా??
లేదా కర్మానుసారం చేసుకున్నదా ??
లేదా విధి ఎప్పుడో నిర్ణయించిన మార్గమా??
ఏదేమైనా .. ఈ విరహాన్ని అర్ధం ఉంది.. విలువ ఉంది. ..
No comments:
Post a Comment